12 mei: DAI Varsseveld vs DAI Vios Beltrum.
Eerst nog even over het wedstrijdverslag van vorige week. Daarin is de scheidsrechter van dienst en in de slipstream daarvan de K.N.V.B, niet juist door mij ‘omschreven’ werd mij medegedeeld. Het verslag is daarom verwijderd en ik ben daar nadien van op de hoogte gesteld. De persoon in kwestie, tevens voorstander van ‘het vrije woord’ heeft daar (ook nadien) met mij over gesproken en ik kon mij wel vinden in zijn argumentatie. Ik kon echter niet meer de juiste woorden vinden om het verslag nog een keer te schrijven. Misschien was en is het handig om vóór het verwijderen van een verslag contact op te nemen met een auteur. Overigens sans rancune.
Goed, over tot de orde van de (moeder)dag...
We hadden voor de wedstrijdbespreking 15 minuten de tijd (…) Die hebben we goed benut door allereerst Aafke Kruisselbrink te begroeten. Ik moet hierbij door het stof, omdat ik haar (weliswaar grappig bedoeld Aafke) “vergane glorie” noemde. Dat heeft ze mij ook nog minimaal 5 keer laten weten. Excuus voor mijn lompheid in deze. Feitelijk is het zo dat we jou als speelster én als persoon nog steeds erg missen en dat je ook in de speeltijd die je kreeg bewees nog makkelijk mee te kunnen, vast aan de bal, rustig en met overzicht. Dat er vanaf de zijkant diverse malen aan je gevraagd werd om ‘weer mee te komen doen’, zegt voldoende denk ik. Fijn dat je er bij was!
Onze wedstrijdbespreking was niet moeilijk. Iedereen weet eigenlijk wel wat er moet gebeuren en daar hoeven we geen ingewikkelde looplijnen en diepgaande opdrachten bij te noemen. Kan een keer dat een speelster op een ‘vreemde’ plaats staat. Maar sinds het ‘stukje van Meike’, is soberheid in opdrachten en tactische plannen (restverdediging-wattes…..)tijdens wedstrijdbesprekingen het credo. De sfeer is ook in de voorbespreking eigenlijk altijd losjes en er wordt genoeg gelachen. Op deze manier doen we het al jaren en niet onsuccesvol als ik dat zo mag zeggen. En… met Malou erbij kan het nooit saai zijn.
Op zaterdagavond kreeg ik het verzoek van Leonie of de warming-up deels ingevuld kon worden door een vriendin, Marleen Vrieze, yoga instructrice. Hmmm, zaterdagavond, feest in Varsseveld (iets met een koe geloof ik), Leonie, biertje erbij. Liefhebber (zoals ondergetekende) van de practical joke… Op z’n minst ‘verdacht’. Nee, het was echt waar, geen gein! Om het overtuigend te maken stuurde ook Chantal Nuijen nog een appje. Chantal Nuijen!!….. alsof die serieus is, kom op zeg! Het risico genomen en inderdaad deze Marleen was er en zorgde er in 10 minuten voor dat de meiden ook weer spieren ‘vonden’ die ze dachten kwijt te zijn geraakt. Er is een filmpje van overigens…. Nu was alles wel ‘los’ en konden we gemotiveerd aan de wedstrijd beginnen.
Sanne was er niet, die telde kennelijk schapen op Texel (…) We voetbalden feitelijk 90 minuten zeer geconcentreerd en er waren zeer mooie doelpunten bij. Het veld was redelijk goed te bespelen en ook VIOS probeerde er een wedstrijd van te maken. Maar eerlijk is eerlijk, we waren minimaal één klasse beter en dat bewees het hele team met (ja ja) vier doelpunten van Alica. Overigens, papa Hof, je dochter staat al weken in de spits. Je weet wat ik bedoel. Maar, Clara, die niet bekend staat om haar scorend vermogen, maakte er zelfs drie, waarbij de derde van grote schoonheid was. In de tussentijd maakte onze ‘sneltrein’ op rechts “ik-loop-overal-doorheen”- Malou ook nog beheerst een doelpunt. Jammer dat we nog een doelpunt weggeven, vervelend vooral voor Petra. Had ik al gezegd dat Aafke ook mee deed? Poeh, gelukkig. Alsof ze niet weg was geweest, glorieus! (heb ik het goedgemaakt Aafke?).
Na 91 minuten maakte de foutloze scheidsrechter van dienst, Berry Smit, een einde aan de wedstrijd, die eigenlijk nooit een wedstrijd werd. Nog één match te gaan en dan hopelijk nog een toetje. Nog even dit: namens het team en staf, feliciteren we AJAX met het zó verdiende kampioenschap!!!